ท่าอากาศยาน

กัวลาลัมเปอร์มีท่าอากาศยาน 2 แห่ง ได้แก่ ท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ และท่าอากาศยาน Sultan Abdul Aziz Shah (ชื่อเดิมคือท่าอากาศยานนานาชาติซูบัง) (ให้บริการเฉพาะเที่ยวบินเหมาลำเท่านั้น[11])

ท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุด และเป็นท่าอากาศยานที่มีผู้ใช้งานมากที่สุดในประเทศ[12] เชื่อมต่อกับนครโดยรถไฟฟ้าเคแอลไอเอ เอ็กซ์เพรส และรถโดยสารประจำทาง

ท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ มีสถิติผู้สัญจร 35 ล้านคน ขนส่งสินค้า 1.2 ล้านตันต่อปี เป็นท่าอากาศยานที่หนาแน่นเป็นอันดับที่ 13 ของโลกในด้านผู้โดยสาร และอันดับที่ 30 ในด้านสินค้า[13] เป็นท่าอากาศยานเพียงไม่กี่แห่งในตะวันออกไกลที่มีเที่ยวบินไปยังทวีปอเมริกาใต้ โดยสายการบินมาเลเซียแอร์ไลน์ มีจุดหมายปลายทางในอเมริกาใต้คือกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา

ท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ ดำเนินการโดยกลุ่มท่าอากาศยานมาเลเซีย เป็นฐานการบินหลักของมาเลเซียแอร์ไลน์, มาเลเซียแอร์ไลน์คาร์โก, แอร์เอเชีย และแอร์เอเชียเอ็กซ

ท่าเรือ

ท่าเรือที่สำคัญที่สุดในประเทศมาเลเซีย คือ ท่าเรือพอร์ตกลัง ตั้งอยู่ในเขตกลัง รัฐเซอลาโงร์ เดิมมีชื่อว่า ท่าเรือสเวตเทนแฮม เริ่มสร้างในปี ค.ศ. 1893 ช่วงอาณานิคมอังกฤษ ต่อมาได้เปิดใช้งานอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 15 กันยายน ค.ศ. 1901 และได้พัฒนาท่าเรือให้ดีขึ้นในแต่ละปี องค์การท่าเรือพอร์ตกลัง ก่อตั้งเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1963 แบ่งท่าเรือ 3 เขต ได้แก่ บอร์ทพอยต์, เซาท์พอยต์ และเวสต์พอยต์ สถิติเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2007 ท่าเรือเขตเวสต์พอยต์ได้ตู้คอนเทนเนอร์ 4-4.3 ล้านกล่อง ส่วนเขตอื่น ๆ เก็บได้ 7.12 ล้านกล่อง รวมน้ำหนัก 133.5 ล้านตัน[14] พอร์ตกลังฟรีโซน มีพื้นที่เก็บสินค้า 1,000 เอเคอร์ ทำให้ท่าเรือที่มีที่เก็บสินค้าเยอะเป็นอันดับที่ 13 ของโลก (สถิติปี ค.ศ. 2005)[15] อีกทั้งยังได้รับการสนับสนุนและการปรับปรุงเรื่อยมา[16]

นอกจากจะเป็นท่าเรือสินค้าแล้ว ยังเป็นที่จอดเรือสำราญ ซูเปอร์สตาร์เวอร์โก และ ควีนแมรี่ทู อีกด้วย[17]

การเดินทางไปยังพอร์ตกลัง สามารถทำได้โดยการนั่งรถไฟของ เคเรตาปิทะนาห์มลายู หรือใช้ทางหลวงสหพันธรัฐ กับทางพิเศษชาห์อลัม